PUBERS IN JE STIEFGEZIN

PUBERS IN JE STIEFGEZIN 

Ik zie vaak koppels waarvan de (stief)kinderen de puberleeftijd hebben bereikt. Herken je dat: draait je samengestelde gezin best oké en heb je een redelijke positie als stiefouder; tegen de tijd dat je stiefkinderen pubers worden verandert alles. Sommige pubers keren zich van hun stiefouder af, willen niets meer van ze aannemen en accepteren je steeds minder. Pijnlijk om mee te maken, maar vanuit het perspectief van het kind niet onlogisch. 

In de pubertijd gaan (de meeste) kinderen zich afzetten tegen hun ouders en beginnen ze te rammelen aan de heersende regels en omgangsvormen. De stiefouder is vaak de eerste die ‘niks meer te zeggen heeft’. Een pittige tijd waarin je je als stiefouder alleen kunt voelen. Wat moet je dan? Het helpt je te realiseren dat het ook voor kinderen die op weg zijn naar volwassenheid een ingewikkelde tijd is. Je kan ze helpen door je als stiefouder anders op te stellen: doe een stapje achteruit. Vraag naar hun dag, hun bezigheden en hun beleving zonder oordelen en laat het begrenzen en opvoeden aan de biologische ouder over. Dat maakt het voor iedereen een stuk dragelijker.