RUZIE TUSSEN (STIEF)KINDEREN

RUZIE TUSSEN (STIEF)KINDEREN 

Laatst coachte ik een stiefkoppel over een ruzie tussen twee van hun kinderen (haar zoon van 9 en zijn zoon van bijna 7). De jongens maakte onderling ruzie waarbij de jongste de oudste een mep verkocht heeft. Moeder spreekt haar stiefzoon aan en neemt haar eigen kind in bescherming. Vader is het hier niet mee eens en dan slaat de ruzie van de jongens over op de ouders. Hij vindt dat een beetje ruzie bij het opgroeien hoort en zij is bang dat het niet goed gaat met haar zoon. Ze verwijten elkaar van alles. Als er iets met je eigen kind gebeurt maakt dat de leeuw of leeuwin in je wakker. Een biologisch gegeven; wij zijn geprogrammeerd op het beschermen van onze eigen jongen. 

Vervolgens zet deze bezorgdheid over je eigen kind zich om in verwijten naar je partner en zijn/haar kinderen. Dit stel meldt zich aan met vragen over hun verschil in opvoeden, maar als we even doorpraten komen we op een andere vraag: ‘Is mijn kind veilig?’, is de vraag die dit koppel bezig houdt. Veilig bij de stiefouder die ook het belang van het stiefkind in oog houdt? En houden de kinderen rekeningen met hun stiefbroers en zussen? Is er ruimte voor mijn kind? Daar gaan de angsten en zorgen over en daar moet het gesprek dan ook over gaan. En onder de vraag over de veiligheid van de kinderen ligt bijna altijd de vraag: ‘ben ik veilig?’, ‘mag ik er zijn?’  Daar komen we een volgende keer vast over te spreken.